„Misery” Stephen King

Z przeczytanych przeze mnie powieści Stephena Kinga do najlepszych zaliczyłabym Dolores Claiborne, Smętarz dla zwierzaków oraz Misery. Ta ostatnia jest najstraszniejsza. Jej główni bohaterowie to pisarz Paul Sheldon oraz wielbicielka jego twórczości Annie Wilkes.

Annie uwielbia pisane przez Sheldona książki o Misery (nawet swoją świnię nazwała tym imieniem), z niecierpliwością czeka na nowe tomy. Wyobraźmy sobie jej zdumienie, kiedy pewnej nocy, wracając do domu, zobaczyła, że ukochany pisarz leży poturbowany i nieprzytomny na drodze. Kobieta szybko zapakowała go do samochodu i zawiozła... dokąd? Do szpitala? Nie, nie do szpitala, lecz do swojego domu. Sama będzie go leczyć – jest przecież pielęgniarką, ma mnóstwo ukradzionych narkotyków. Poza tym będzie mu pomagać w pisaniu książek.

„Chłopczyca” Viktor Margueritte

„Chłopczyca” Victora Marqueritte'a może spodobać się miłośnikom prozy francuskiej oraz osobom lubiącym czytać o emancypacji kobiet. Główna bohaterka książki zachowywała się dosyć swobodnie jak na czasy, w których żyła: nie chciała wyjść za mąż, sprzeciwiała się rodzicom, mówiła, że małżeństwo bez miłości to rodzaj prostytucji. Ponadto gorszyła otoczenie swoją krótką, męską fryzurką.

Monika Lerbier stała się emancypantką na skutek przykrych doświadczeń z wczesnej młodości. Jako kilkunastoletnia dziewczyna gorąco kochała narzeczonego, wierzyła w jego szczerość oraz uczciwość. Pewnego dnia przypadkowo odkryła, że Lucjan okłamuje ją i prowadzi podwójne życie: ma kochankę, nieślubne dziecko. Wielki zawód sprawili jej też rodzice, którzy stwierdzili, że nic wielkiego się nie stało i że Monika niepotrzebnie się buntuje. Dziewczyna postanowiła więc wyprowadzić się z domu i żyć w zgodzie ze swoimi przekonaniami.

Główna bohaterka to osóbka porywcza, swobodna w zachowaniu, zazdrosna, przekonana o swojej wyższości moralnej, ale też uczciwa i niezdolna do kłamstwa. I choć nie wszystkie jej czyny można pochwalić, w czytelniku wzbudza o wiele cieplejsze uczucia niż jej obłudni rodzice, narzeczony oraz kobiety z towarzystwa.

Akcja „Chłopczycy” toczy się głównie w Paryżu w latach tuż po pierwszej wojnie światowej. Autor pokazał ból oszukiwanej kobiety, jej walkę o godność, dążenie do szczęścia. Obok głównej bohaterki do ciekawych postaci należą ciotka Sylwestra, która kochała Monikę bardziej niż własna matka, pięćdziesięcioletnia lesbijka Niquetta oraz ubogi pisarz Boisselot.

W Polsce powieść Victora Marqueritte'a  została wydana przez wydawnictwo 86PRESS. Niestety, korekta zawiodła. Zdarzają się błędy ortograficzne, takie jak np. „nurzący” (str.16).

4/6.

---
Margueritte Victor, „Chłopczyca”(„La Garçonne”), tł. Staff Leopold, 86PRESS, 1991.

„Niewolnik swojego zawodu” Albert Paschek

Książka pt. „Niewolnik swojego zawodu” zainteresuje przede wszystkim miłośników sportu oraz kandydatów na piłkarzy. Jej bohaterem jest Jan Wieczorek, mieszkaniec Katowic, który od dziecka pasjonował się piłką nożną. Jako malec chciał pomalować ukochanego psa w żółto-zielono-czarne pasy, czyli w barwy klubowe drużyny piłkarskiej. Jako starszy chłopak uczył się strzelać gole, a jako dorosły mężczyzna brał udział w mistrzostwach świata.

Książka przedstawia zarówno dobre, jak i złe strony życia piłkarza. Piłkarz dużo zarabia, ma wiele wielbicielek, otrzymuje prezenty od sponsorów. Ale zdarza się też, że zostaje potraktowany jak rzecz, jak niewolnik i sprzedany do innej drużyny. Z konieczności opuszcza dom rodzinny oraz przyjaciół i przeprowadza się do innego miasta lub nawet za granicę. Nieraz musi grać przeciwko drużynie, której kibicował od małego i z którą łączą go więzy uczuciowe.

Narrator koncentruje się na opisach wydarzeń związanych z karierą piłkarską. O swoim życiu prywatnym wspomina rzadko i niechętnie. Nie opowiada o chodzeniu na imprezy, o spotkaniach z dziewczynami, o przyjaźniach, tak jakby interesowała go tylko piłka nożna, a życie rodzinne i uczuciowe – mniej. Książka jest dosyć krótka, napisana potocznym językiem i kończy się w sposób bardzo nietypowy i zaskakujący. Szkoda tylko, że Albert Paschek nie poprosił kogoś o wykonanie korekty, gdyż w tekście zauważyłam dużo błędów interpunkcyjnych. 

---
Paschek Albert, „Niewolnik swojego zawodu”, Psychoskok, 2013.


Za książkę dziękuję wydawnictwu Psychoskok.

„Moderato cantabile” Marquerite Duras

Akcja „Moderato Cantabile” toczy się w dzielnicy portowej. Anna Desbaresdes, żona dyrektora fabryki, w każdy piątek przyprowadza swojego synka na lekcje muzyki, by pod okiem surowej nauczycielki ćwiczył gamy i sonatinę Diabellego. Pewnego popołudnia lekcję zakłócają odgłosy z ulicy. Okazuje się, że w pobliskiej kawiarni zamordowano kobietę. Anna czuje, że musi poznać szczegóły zabójstwa.


Marguerite Duras zdradza bardzo niewiele wiadomości na temat bohaterów. Nie wiemy, w jakim mieszkają mieście, jak ma na imię synek Anny, dlaczego Anna tak obsesyjnie interesuje się sprawą morderstwa. Akcja toczy się bardzo ślamazarnie. Anna wciąż siedzi w kawiarni, pije wino i prowadzi zagadkowe rozmowy z robotnikiem o nazwisku Chauvin. Nie ma chęci wracać do domu i do męża. Sprawia wrażenie osoby znudzonej swoim życiem i tęskniącej za miłością.

W tej króciutkiej opowieści jest stanowczo za wiele niedopowiedzeń i niejasności. Notka na okładce informuje, że „Moderato Cantabile” stanowi jedno z najdoskonalszych osiągnięć pisarskich Marguerite Duras. Może i krytycy mają rację, mi jednak bardziej podobał się „Kochanek”.

3/6.

---
Marguerite Duras, „Moderato Cantabile”, Zofia Cesul, W.A.B., 1998.

„W cieniu Olbrzyma” Jolanta Maria Kaleta

„W cieniu Olbrzyma” to powieść sensacyjna z akcją toczącą się w okolicach Gór Sowich w ciekawym okresie historycznym, bo w roku 1946. W lasach grasują partyzanci niemieccy, Niemcy są wysiedlani, a ze wschodu przybywają przesiedleńcy. Wśród przyjeżdżających osób znajduje się Antonina Poseltowa, młoda kobieta, która podczas wojny była członkinią AK, brała udział w powstaniu warszawskim i przebywała w obozie w Pruszkowie. Teraz Antonina chce założyć dom dziecka w pałacyku o wdzięcznej nazwie Jedlinka.

Marguerite Duras „Kochanek”

„Kochanek” Marguerite Duras to wartościowa, ciekawa, oryginalnie napisana powieść. Podobno jest autobiograficzna.

Narratorka, starsza wiekiem Francuzka, wspomina wczesną młodość spędzoną w Indochinach. Jako piętnastolatka nawiązała intymną znajomość ze starszym od niej o dwanaście lat zamożnym Chińczykiem. Sądziła wtedy, że jeśli matka dowie się o romansie, zabije ją. Z perspektywy czasu inaczej widzi tę sprawę. Zastanawia się, dlaczego matka pozwalała jej chodzić w bardzo wyzywającym stroju (złote pantofelki na obcasach, przyciasna sukienka, męski kapelusz i do tego makijaż) i dlaczego poprosiła właścicielkę internatu, by córka mogła nie wracać na noc. Może matka, przygnębiona biedą i brakiem pomocy ze strony synów, liczyła na to, że „mała” zacznie zarabiać jako prostytutka?