„Drugie życie” Jurij Trifonow

Grzebiąc na półce z literaturą rosyjską, znalazłam wydane w serii Nike Drugie życie Jurija Trifonowa. Okazało się, że to ciekawa książka, z akcją toczącą się w latach siedemdziesiątych w środowisku inteligencji moskiewskiej.

Olga, która od sześciu miesięcy jest wdową, wspomina czas spędzony z mężem i opowiada o swoim obecnym życiu. Teraz mieszka tylko z szesnastoletnią córką Irenką i ze świekrą, która do synowej odnosi się z nienawiścią. Obie kobiety bardzo cierpią po śmierci Siergieja, ale nie umieją się do siebie zbliżyć. Świekra uważa, że tylko ona ma prawo do żałoby. Olga snuje się nocami po mieszkaniu, płacze. Czuje niechęć do ludzi, którzy znali jej męża. Zastanawia się, dlaczego w ostatnim okresie swojego życia Siergiej był nieszczęśliwy. Z jej wspomnień wyłania się człowiek mało odporny psychicznie, zirytowany faktem, że nie może dokończyć pisania dysertacji na temat pracowników carskiej ochrany i że mniej zdolni koledzy z instytutu otrzymują stopnie naukowe. A i Olga wywierała na niego presję. Chciała, by starał się o skierowanie na zagraniczną wycieczkę; skierowania były tylko cztery, a pracowników instytutu dużo. Zmuszała go do podlizywania się kierownictwu, nie patrząc na to, że Siergiej czuł się niekomfortowo w takiej sytuacji, bo nie lubił obłudy i nadętych radzieckich biurokratów. 

Drugie życie to ciekawa, dobrze napisana powieść. Dużo w niej opisów uczuć wdowy, szczegółów obyczajowych, wnikliwych obserwacji na temat życia w Moskwie. Książka zachęciła mnie do tego, by kontynuować znajomość z Trifonowem.

---

Jurij Trifonow, Drugie życie (Другая жизнь), przeł. Rozalia Lasotowa, Czytelnik, 1978.