„Chcę żyć! Historia Nadine – nosicielki wirusa HIV” Marliese Arold

Niespełna siedemnastoletnia Nadine z Niemiec dowiaduje się, że jej były chłopak Florian – jedyny, z którym uprawiała seks – jest nosicielem wirusa HIV. To nie koniec nieszczęść. Okazuje się, że i ona się zaraziła. Powoli uświadamia sobie, z ilu rzeczy będzie musiała zrezygnować. Boi się, że niedługo umrze, a zanim to nastąpi, rodzice, koleżanki i nowy chłopak odsuną się od niej, uznają ją za osobę niebezpieczną i niemoralną. Przecież niemal wszyscy uważają, że wirusem można zarazić się tylko poprzez branie narkotyków i intymne kontakty z homoseksualistami. Takie informacje rozpowszechniają nawet nauczyciele.

Krok po kroku Marliese Arold ukazuje uczucia nieszczęsnej nastolatki, od szoku, obezwładniającego lęku, myśli samobójczych poprzez szukanie kontaktu z innymi seropozytywnymi, po pogodzenie się z losem. Widać, że autorka wiedziała, o czym pisze. Emocje Nadine ukazała w sposób bardzo przekonujący. W tekst wplotła nieco informacji o AIDS, pamiętajmy jednak, że odzwierciedlają one stan wiedzy sprzed ponad dwudziestu lat (pierwsze wydanie „Ich will doch leben!” pojawiło się w roku 1995). 

„Chcę żyć! Historia Nadine – nosicielki wirusa HIV” to wartościowa, wzbudzająca wiele emocji powieść dla młodzieży. Jest jakby prośbą, byśmy nie histeryzowali i nie odrzucali osób takich jak bohaterka. Przy tym nie przygnębia równie mocno, co „Ostatnia góra. Żyjąc z AIDS” Jany Godfrey i Merrilyn Williams. Może dlatego, że dziewczyna da radę walczyć z dyskryminacją i nie ma jeszcze żadnych objawów choroby, jej cierpienie jest „tylko” natury psychicznej. Warto przeczytać!

I na koniec fragment książki:

„Szmer narastał, zrobiło się głośno.

– Jeśli Nadine zostaje, to ja więcej nie przychodzę na treningi – oświadczyła Miriam. – Przecież to jest zaraźliwe. Jeszcze mi życie miłe.

Wezbrała we mnie złość.

– Wcale nie jest łatwo się tym zarazić – wybuchłam.

Nikt się nie odezwał. Poczułam się tak, jakbym zasiadała na ławie oskarżonych. Dlaczego nikt nie stanął po mojej stronie? Dlaczego nikt się za mną nie wstawił?

– Brałaś narkotyki? – chciała wiedzieć Evelyn.

Poczerwieniałam. Co to ma do rzeczy? No jasne – jeśli zachorowałeś na AIDS, musiałeś zrobić coś niemoralnego!”*

---

* Marliese Arold, „Chcę żyć! Historia Nadine – nosicielki wirusa HIV” („Ich will doch Leben!”), przeł. Knichnicka Ewa, Ossolineum, 2006, str. 97.